Zamek Książąt Głogowskich

Zamek Książąt Głogowskich – W połowie XIII wieku książę Konrad I wzniósł w tym miejscu pierwszy zamek – drewnianą budowlę z murowaną wieżą, usytuowaną przy brodzie przez Odrę. Jego następca, Henryk III, zamek przebudował, włączając go w system murów obronnych, a w ciągu XIV i XV w. wybudowano trzy skrzydła. Na przełomie XV i XVI w. rezydował tutaj królewicz Zygmunt Jagiellończyk. W wiekach XVII i XVIII zamek, po kolejnych przebudowach, nabrał charakteru rezydencji pałacowej. Od roku 1742 mieli w nim siedzibę zarządcy pruscy. Dwukrotnie w zamku zatrzymywał się Napoleon.
Cylindryczna, romańska wieża pochodzi jeszcze z połowy XIII w., ma 24 m wysokości, jej mury grube są na 2,7 m. W dwóch salach na parterze zachowały się sklepienia kolebkowo-krzyżowe, a w podziemiach fragmenty muru gotyckiego ze sklepieniami kolebkowymi.

Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Głogowie

Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Głogowie, to samorządowa instytucja kultury, której Organizatorem jest Gmina Miejska Głogów, muzeum to jest wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów, pod nr 97.
Wśród „Celów i zadań Muzeum”, w/w statut wymienia m.in.:
- „gromadzenie zbiorów i zabytków z zakresu archeologii, numizmatyki, historii i sztuki z terenu Dolnego Śląska i historycznego obszaru Księstwa Głogowskiego”
- „katalogowanie i naukowe opracowanie zgromadzonych zbiorów”
-  „przechowywanie gromadzonych zabytków w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo oraz magazynowanie ich w sposób  dostępny do celów naukowych”
- „zabezpieczenie i konserwację zbiorów”
-„urządzanie wystaw stałych i czasowych”
- „organizowanie i prowadzenie badań, ekspedycji naukowych oraz prac wykopaliskowych”
- „popieranie i prowadzenie działalności artystycznej i upowszechniającej kulturę”
- „udostępnianie zbiorów do celów edukacyjnych i naukowych”

Pałac w Bełczu Wielkim

Pałac w Bełczu Wielkim – wybudowany w XVIII w. Właścicielem barokowego pałacu w 1787 r. był graf von Kalkereuth, potem zaś rodzina Schönborn, a w 1898 majątek zakupił Ludwig Adolph Theodor Dürr. Podczas II wojny światowej był już w posiadaniu państwa niemieckiego, prawdopodobnie ze względu na zadłużenie właściciela. Po II wojnie światowej w pałacu funkcjonowały: szkoła rolnicza, od lat 70. XX w. zakład i ośrodek wychowawczy dla dzieci upośledzonych umysłowo, następnie z zaburzeniami w zachowaniu. Instytucja istniała do 1997 r.