Część podziemną kompleksu wytyczono na planie zbliżonym do
litery "E". Składają się na nią 3 równoległe, nie obudowane sztolnie,
oddalone od siebie o 40 i 50 m oraz system łączących je pod kątem prostym
wyrobisk komorowych, tzw. hal. W celu usprawnienia metody sztolnie drążono
również 2 poziomami. Tylko część z nich zyskała obudowę żelbetową.
Całkowita długość wyrobisk podziemnych wynosi ok. 500 m,
powierzchnia 2 500 m2, a objętość 14 000 m3.
W kompleksie można zwiedzić prawie wykończoną wartownię, w
której zgromadzone zostały eksponaty i nieliczne dokumenty związane z
wszystkimi kompleksami. W pomieszczeniu tym zainstalowano kamerę, która umożliwia
zapoznanie się z bardzo niejasnym i ciekawym rozwiązaniem technicznym. Dzięki
drugiej, drążonej z dwóch stron można poznać proces powstawania tego
stanowiska. Są to dwie nie wykończone i nie połączone jeszcze ze sobą komory.
Główne wejście |
Wejście do sztolni nr 3 |
Most Baileya |