Trójmorski Wierch

Trójmorski Wierch - szczyt w Masywie Śnieżnika w Sudetach Wschodnich o wysokości 1145 m n.p.m., leżący między Puchaczem a Jasieniem w granicznym grzbiecie, oddzielającym Polskę od Czech.

Zbudowany jest z gnejsów śnieżnickich, należących do metamorfiku Lądka i Śnieżnika, a porośnięty niemal w całości lasem świerkowym.

Obecną nazwę wprowadził w 1946 dr Mieczysław Orłowicz. Oddaje ona w pełni charakter szczytu, który jest jedynym w Polsce miejscem, gdzie zbiegają się zlewiska trzech mórz: na zachodnich zboczach mają swoje źródła dopływy Nysy Kłodzkiej w zlewisku Morza Bałtyckiego, z południowo-wschodniego zbocza spływa Lipkovský potok, dopływ Cichej Orlicy (czes. Tichá Orlice) w zlewisku Morza Północnego, a u stóp wschodniego zbocza znajduje się dolina Morawy w zlewisku Morza Czarnego.

8 maja 2010 r. oddano, m.in. do użytku turystów, drewnianą wieżę widokowo-przeciwpożarową o wysokości 25 metrów.

Droga na szczyt

Charakterystyczna drewniana zabudowa w stylu szwajcarskim

Widok z Międzygórza na Czarną Górę

Przełęcz Puchacza

25 metrowa wieża widokowa

Widok na Puchacza , Śnieżnik

Widok na czeską stronę masywu Śnieżnika

Widok na Góry Orlickie

Widok na Śnieżnik

Ogród Bajek

Ogród Bajek w Międzygórzu – skansen z kolekcją drewnianych rzeźb przedstawiających bajkowe postacie i miejsca. Niemal stuletnia kolekcja usytuowana jest na wysokości ok. 780 m n.p.m. i zajmuje 0,23 hektara.
Kolekcji początek dał leśnik i botanik Izydor Kriesten, który tuż po I wojnie światowej wybudował sobie dom w Międzygórzu i według podań - w ramach hołdu legendarnemu Duchowi Gór złożonemu za uratowanie życia, rozpoczął gromadzenie drewnianych rzeźb, przedstawiających bajeczne postacie, które rozlokowane zostały wśród egzotycznych roślin. Dzieła tworzone były w zakresie tzw. korzenioplastyki - z kory, patyków itp. przez ok. 20 lat. Miejscowi nadali temu miejscu nazwę "Ogród Bajek" i tak już pozostało.

Wodospad Wilczki

Wodospad Wilczki - Dawniej nazywany również Wodogrzmoty Żeromskiego, Wodospad Wilczki (niem. Wölfelsfall) znajduje się na rzece Wilczka w Masywie Śnieżnika (Sudety Wschodnie), w pobliżu Międzygórza. Wysokość wodospadu wynosi 22 m. Jest to drugi co do wielkości wodospad w polskich Sudetach, po Wodospadzie Kamieńczyka. Przed wielką powodzią w 1997 r. woda spadała z wysokości o 5 metrów większej. Powódź wymyła wtedy, jak się okazało, sztucznie wykonany próg z początków XIX w. Przed 1945 r. wysokość wodospadu sięgała nawet 30 m. Wody spadają z progu szerokości ok. 3 m do niewielkiego kotła eworsyjnego wyżłobionego w mniej odpornych łupkach łyszczykowych. Zimą wokół kaskady tworzy się efektowny lodospad.

Powstanie wodospadu związane jest ze wznoszeniem się trzeciorzędowego uskoku przerywającego bieg rzeki. Skały progu i wąwozu zbudowane są z gnejsów gierałtowskich. Wąwóz za wodospadem, mający szerokość ok. 3 m, 20 m długości i 15 m głębokości, nazywany jest kanionem amerykańskim.

Drewniany kościół św. Józefa

Drewniany kościół św. Józefa w Międzygórzu, dawniej przysiółku Wilkanowa, wzniesiono jako cmentarny w latach 1740-1742. W 1920 r. dokonano jego rozbudowy. Od początku był to kościół katolicki. Jest to salowa świątynia z węższym, zamkniętym wielobocznie prezbiterium i zakrystiami po bokach. We wnętrzu wprowadzono empory, na kalenicy dachu znajduje się skromna wieżyczka. Wyposażenie – ołtarz i ambona – jest głównie barokowe. Obok świątyń w Kamieńczyku i Zalesiu, jest to jeden z niewielu zachowanych barokowych drewnianych kościołów na ziemi kłodzkiej.