Zamek Piastowski w Legnicy

Zamek Piastowski w Legnicy – jeden z najstarszych zamków znajdujących się na terenie Polski.

Legnicki zamek, jedna z pierwszych murowanych warowni na ziemiach polskich, wybudowany został na terenie dawnego grodu i podgrodzia w końcu XII w., w czasach panowania księcia śląskiego Henryka Brodatego. W miejscu drewniano-ziemnego zespołu grodowego wzniesiono wtedy kilka znacznych budowli ceglanych. Przede wszystkim palatium i dwie wieże obronne nazwane później imieniem św. Piotra (patrona Legnicy) oraz św. Jadwigi (żony Henryka Brodatego i śląskiej świętej).

Z dawnych czasów zachowały się dwie gotyckie wieże: ośmioboczna św. Piotra i okrągła św. Jadwigi. Ponadto na dziedzińcu w specjalnie wybudowanym pawilonie znajdują się kamienno-ceglane relikty odkrytej podczas prac archeologicznych romańskiej kaplicy św. Benedykta i Wawrzyńca. Obok zamku stoi również używana do dziś, zachowana w bardzo dobrym stanie wieża Bramy Głogowskiej (niegdyś część murów miejskich)

Wieża Bramy Głogowskiej

portal Zamku

Wieża św. Piotra

kamienno-ceglane relikty odkrytej podczas prac archeologicznych romańskiej kaplicy św. Benedykta i Wawrzyńca

wejście na wieże

Katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Legnicy

Katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Legnicy - po raz pierwszy wzmiankowana w 1208, obecny budynek wzniesiony został w latach 1333-1380.
 

Znajduje się tutaj pentaptyk z XV w. ze scenami przedstawiającymi św. Annę Samotrzeć, św. Jadwigę oraz sceny Męki Pańskiej - najcenniejszy, zarazem jedyny, zabytek malarstwa gotyckiego, znajdujący się w kaplicy od strony północnej kościoła. Wewnątrz liczne epitafia, renesansowa ambona z lat 1586-1588, barokowy ołtarz, brązowa chrzcielnica w kształcie kielicha mszalnego z XIII w., pochodzące z XIV w. posągi apostołów, płyta nagrobna księcia brzeskiego i legnickiego Ludwika II i jego żony Elżbiety Brandenburskiej.

25 marca 1992 papież Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus ustanowił kościół katedrą. W 1997 w katedrze przebywał papież Jan Paweł II.

Kościół Marii Panny w Legnicy

Ewangelicki kościół Marii Panny (niem. Liebfrauenkirche, Kirche zu Unser Lieben Frauen) w Legnicy jest jednym z najstarszych kościołów na Śląsku. Początki jego budowy sięgają XII wieku. Jest on również nazywany kościołem Mariackim lub Niskim ze względu na położenie w dolnej części miasta.

   Kościół wzniesiony jest z cegły, a jego cokół i wzmocnienia węgłów pomieszczeń, mieszczących dawną zakrystię i Kaplicę Sukienników z piaskowca.

  Kościół Marii Panny jest budowlą halową, trójnawową wzniesioną na planie wydłużonego prostokąta z dwoma wieżami od strony zachodniej. Od strony wschodniej nad ulicą znajduje się arkadowe sklepienie, ponad którym znajduje się kwadratowe prezbiterium, które kiedyś stykało się z plebanią.
  Podstawa wież jest kwadratowa, a w górnej części ośmioboczna. Obie wieże przykryte są szpiczastymi hełmami w kształcie ostrosłupów o podstawie ośmioboków. W ściany kościoła wmurowanych zostało kilka renesansowych i barokowych piaskowcowych epitafiów.