Zamek w Żmigrodzie

Zamek w Żmigrodzie – ruiny barokowego pałacu oraz dobrze zachowanej gotyckiej wieży mieszkalnej.

Zamek w Żmigrodzie wspominano po raz pierwszy w 1296. Przypuszcza się, że była to jeszcze budowla drewniana. Następna informacja o castrum należącym do książąt oleśnickich pochodzi z 1375 r. Była to budowla na planie nieregularnym ze stojącą od północy wieżą i bramą wjazdową od południa, stojąca wśród rozlewisk rzeki Baryczy i otoczona fosą. Wśród właścicieli byli biskupi wrocławscy, książęta oleśniccy oraz rycerze.  

Pałac został zniszczony w 1945 i nie został później odbudowany. Ocalała jedynie wieża, która została odrestaurowana na zewnątrz. W latach 70. XX wieku dokonano wyburzenia ogromnej części ruin pałacu. Gruz wywieziono, a pozostała część zachowanych ruin stanowi ułamek oryginalnej wielkości pałacu. W 2007 rozpoczęto odrestaurowywanie tejże zachowanej części ruin oraz wnętrza wieży, z wykorzystaniem środków unijnych. Od 2008 pozostałości zamku są zagospodarowane turystycznie.

Kocioł Łomniczki

Kocioł Łomniczki (oficjalnie Kocioł pod Śnieżką[1]; niem. Melzergrund) – kocioł polodowcowy w Karkonoszach, najgłębszy (około 300 m) karkonoski kocioł pochodzenia lodowcowego, utworzony u podnóża Równi pod Śnieżką.

Kocioł ma kształt rozległej niszy, która podcina wschodnie zbocze Równi pod Śnieżką i północno-zachodnie zbocze Śnieżki. Wysokość ścian kotła wynosi 100 m. Dno kotła znajduje się na wysokości 1100-1150 m n.p.m. W zachodniej części kotła Jarem Łomniczki spada system kaskad na Łomniczce, tworząc Wodospad Łomniczki[2]. Jest to najdłuższy (300 m) ciąg kaskad w polskich Karkonoszach. W kotle brak moren czołowych, które prawdopodobnie zostały rozmyte przez wody Łomniczki. Najniższe moreny występują na wysokości 880-900 m n.p.m. Największy zasięg lodowca wynosił 2.000 m. Powstał w plejstocenie, prawdopodobnie w czasie ostatniego zlodowacenia (bałtyckiego).

Kocioł charakteryzuje się licznymi spływami gruzowymi, w 2011 r. były tam widoczne ślady 23 takich spływów.
Na ścianie kotła usytuowano symboliczny cmentarz ludzi związanych z Karkonoszami, którzy zginęli w górach.

Obszar kotła objęty jest ścisłą ochroną. Już w 1933 utworzono tu rezerwat przyrody.