Kłodzka Góra

Kłodzka Góra (niem. Glatsenkoppe, 757 m n.p.m.) – szczyt Gór Bardzkich, położony w ich południowo-wschodniej części.

Kłodzka Góra zbudowana jest z dolnokarbońskich szarogłazów i łupków należących do struktury bardzkiej.

Na szczycie znajduje się wieża widokowa o wysokości 34,5 m, a najwyższy taras widokowy został umieszczony na wysokości 30,5 m.

Kłodzka Góra należy do Korony Gór Dolnego Śląska oraz Korony Gór Polski. Przynależność do Korony Gór Polski wynika z faktu iż w okresie jej ustanawiania była uważana za najwyższy szczyt Gór Bardzkich. Najnowsze pomiary geodezyjne wykazały, że wyższa jest Szeroka Góra (765 m n.p.m.)

Obryw Bardzki

Obryw Bardzki – osuwisko mas skalnych w południowo-zachodniej Polsce w Górach Bardzkich, w Sudetach Środkowych.

Osuwisko powstało 24 sierpnia 1598 roku po długotrwałych, znacznych opadach. Nysa Kłodzka podmyła podnóże Kalwarii, powodując nagłe obsunięcie się znacznej części zachodniego zbocza. Obsuwające się masy skał i ziemi spowodowały wstrząs odczuwalny w okolicznych miejscowościach oraz zatamowały koryto Nysy Kłodzkiej, powodując spiętrzanie się wody w rzece i podtopienie części miasta. Dla Barda i niżej położonych miejscowości niebezpieczeństwem była nieobliczalna w skutkach powódź, lecz nurt Nysy przez zawalisko utorował sobie koryto. W lipcu 1997 w czasie powodzi tysiąclecia wezbrane wody podcięły czoło jęzora osuwiskowego i odsłoniły jego wewnętrzną strukturę z bezładnie zmieszanymi i potrzaskanymi partiami skalnymi.

Bardzka Góra

Bardzka Góra, Kalwaria (593 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Górach Bardzkich, w Sudetach Środkowych.

Na szczycie znajduje się barokowa kaplica górska NMP z 1619 roku ze skromnym wyposażeniem, wzniesiona w miejscu, w którym według wierzeń w 1400 roku miała się objawić Matka Boża Płacząca. Obok znajduje się skałka z jej odbitą "stópką" (rekonstrukcja), przy której stoją kapliczki kalwaryjne.

Całą górę oplata gęsta sieć dróg i ścieżek, z których część związana jest z kultowym charakterem terenu, wiodą nimi trasy pątnicze, przy których stoją kapliczki z XVII i XIX wieku oraz stacje dróg krzyżowych. Jedna ze stromych ścieżek pątniczych prowadzi z Barda doliną potoku Srebrnik przez Źródło Marii na szczyt. Zespół kapliczek i ścieżek pątniczych nazywany jest Bardzką Kalwarią.

Ostra Góra

Ostra Góra (tuż po 1945 roku Ostry Szczyt, niem. Königshainer Spitzberg – 751,7 m n.p.m. – trzeci pod względem wysokości szczyt Gór Bardzkich, wznoszący się wyraźnie zaznaczoną kulminacją w grzbiecie głównym południowo-wschodniej części ich łańcucha (Grzbiet Wschodni).

Ostra Góra zbudowana jest z dolnokarbońskich szarogłazów i łupków ilastych, miejscami przechodzących w mułowce, należących do struktury bardzkiej.

Porośnięta w całości lasem świerkowym i świerkowo-bukowym, z bukami przybierającymi w okolicy szczytu skarłowaciałe formy.

Gajnik

Gajnik (niem. Hain-Koppe, 747 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w paśmie Gór Bardzkich, w Sudetach Środkowych.

W epoce lodowcowej należało do wierzchołków Gór Bardzkich, które w okresie zlodowacenia środkowopolskiego nie były pokryte lądolodem, wystając ponad jego powierzchnię jako nunatak.

Przez szczyt góry przebiega granica administracyjna między powiatem kłodzkim i ząbkowickim.

Na południowy wschód od szczytu wzdłuż grzbietu leżą trzy stare kamienne słupki graniczne z 1786 r. sygnowane H.W. i S.