Rosocha (niem. Willmannsdorfer Hoch-Berg) – wzniesienie o
wysokości 464 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce, na Pogórzu
Kaczawskim, na Pogórzu Zachodniosudeckim (dawniej Sudety Zachodnie).
Wzniesienie położone jest na terenie Parku Krajobrazowego „Chełmy”, w północno-środkowej części Pogórza Kaczawskiego, na Pogórzu Złotoryjskim, około 1,5 km na północny zachód od Stanisławowa, województwo dolnośląskie.
Niewielkie wzniesienie, w kształcie rozległego kopca, o dość stromych zboczach, z wyraźnie podkreślonym stożkowym wierzchołkiem ma w części szczytowej, co czyni wzniesienie rozpoznawalnym w terenie. Wzniesienie wznosi się w północno-zachodniej części Wzgórz Złotoryjskich, w środkowo-północnej części Parku Krajobrazowego „Chełmy”. Wzgórze zbudowane ze skał metamorficznych należących do metamorfiku kaczawskiego. Środkowa część wzniesienia, stanowiąca część dawnego wulkanu, zbudowana z bazaltu mioceńskiego, otoczona jest łupkami i fyllitami starszego paleozoiku. Zachodnie zbocza zbudowane są ze skał osadowych górnego permu. Niższe partie zbocza przykrywają utwory soliflukcyjnych, a u podnóża występują osady glacjalne, fluwioglacjalne. Szczyt wzniesienia częściowo, porośnięty lasem lasem liściastym, z niewielką domieszką drzew iglastych. Zbocza góry zajmują górskie łąki i nieużytki, miejscami występują kępy drzew liściastych. Ciągi drzew i krzaków, rosnące na zboczach wyznaczają dawne miedze i polne drogi. U podnóża wzniesienia, po południowo-wschodniej stronie, położony jest Stanisławów.
Wzniesienie położone jest na terenie Parku Krajobrazowego „Chełmy”, w północno-środkowej części Pogórza Kaczawskiego, na Pogórzu Złotoryjskim, około 1,5 km na północny zachód od Stanisławowa, województwo dolnośląskie.
Niewielkie wzniesienie, w kształcie rozległego kopca, o dość stromych zboczach, z wyraźnie podkreślonym stożkowym wierzchołkiem ma w części szczytowej, co czyni wzniesienie rozpoznawalnym w terenie. Wzniesienie wznosi się w północno-zachodniej części Wzgórz Złotoryjskich, w środkowo-północnej części Parku Krajobrazowego „Chełmy”. Wzgórze zbudowane ze skał metamorficznych należących do metamorfiku kaczawskiego. Środkowa część wzniesienia, stanowiąca część dawnego wulkanu, zbudowana z bazaltu mioceńskiego, otoczona jest łupkami i fyllitami starszego paleozoiku. Zachodnie zbocza zbudowane są ze skał osadowych górnego permu. Niższe partie zbocza przykrywają utwory soliflukcyjnych, a u podnóża występują osady glacjalne, fluwioglacjalne. Szczyt wzniesienia częściowo, porośnięty lasem lasem liściastym, z niewielką domieszką drzew iglastych. Zbocza góry zajmują górskie łąki i nieużytki, miejscami występują kępy drzew liściastych. Ciągi drzew i krzaków, rosnące na zboczach wyznaczają dawne miedze i polne drogi. U podnóża wzniesienia, po południowo-wschodniej stronie, położony jest Stanisławów.
W przeszłości na szczycie góry położone było największe schronisko na
terenie Pogórza Kaczawskiego, wymieniane w tamtym okresie we wszystkich
przewodnikach turystycznych. Na dachu budynku schroniska, mieścił się w
punkt widokowy, z panoramą Sudetów i Niziny Śląskiej. Schronisko zostało
zniszczone po 1945 roku.
Rasocha |
Widoki na Pogórze Kaczawskie |
PTTK "Marianówka" |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz