Śnieżne Kotły 3

Śnieżne Kotły - najlepiej wykształcone kotły polodowcowe w Karkonoszach z dobrze zachowanymi formami glacjalnymi. Pionowe ściany skalne dochodzą do około 200 m wysokości, górna krawędź Dużego Kotła położona jest na wysokości 1490 m n.p.m. W Wielkim Kotle znajdują się dwa małe Śnieżne Stawki. Duży Kocioł (Wschodni ) ma 800 m długości i 600 m szerokości łącznie z Małym Kotłem (Zachodnim) stanowią ścisły rezerwat przyrody o pow. 127 ha. Nazwa Kotłów wywodzi się z płatów śniegu, które utrzymują się pod pionowymi zerwami skalnymi do późnego lata (w 1970 r. do 2 września). Śnieżne Kotły to również najbogatsze zbiorowisko górskiej flory i to nie tylko w Karkonoszach, lecz także w całych Sudetach. Nad Śnieżnymi Kotłami skałki Czarcia Ambona - punkt widokowy na dno kotłów, obok budynek stacji przekaźnikowej RTV.

Skalnik 3

Skalnik (niem. Freie-Koppe lub Fresensteine, 945 m n.p.m.) –wzniesienie w  Sudetach Zachodnich, w Rudawach Janowickich.

Góra jest najwyższym szczytem Rudaw Janowickich, wyraźnie wydzielonym Przełęczą pod Bobrzakiem i Przełęczą Rudawską, o średnio stromych zboczach, które podkreślają wzniesienie w terenie. Jest to wzniesienie o kopulastym kształcie, w postaci rozległego masywu górującego w Rudawach Janowickich, z postaci grzbietu o dwóch kulminacjach wyrastających z jednego masywu. Wyższy wierzchołek (945 m n.p.m.), wysunięty na północny wschód, stanowi rozległa kopuła z niewyraźnie zaznaczonym wierzchołkiem. Na niższym, południowo-zachodnim, znajduje się szereg okazałych skałek o fantazyjnych kształtach, z których szczytowa na wysokości (935 m n.p.m.) o nazwie Ostra Mała udostępniona jest wykutymi w skale stopniami i zwieńczona platformą widokową. Północno-zachodnie zbocze poniżej szczytów zajmują dwa niewielkie rumowiska skalne (gołoborza). Na południowym zboczu, przy szlaku czerwonym i żółtym rozsiane są kolejne skałki tzw.Konie Apokalipsy.

Masyw Skalnika zbudowany jest z granitu karkonoskiego.

Szczyt należy do Korony Gór Polski, Korony Sudetów oraz Korony Sudetów Polskich.

Wilkowyja

Wilkowyja (niem. Wolfsberg) – szczyt w Rudawach Janowickich, o wysokości 776 m n.p.m.

Masyw Wilkowyji zbudowany jest ze staropaleozoicznych łupków aktynolitowych, łupków kwarcowo-chlorytowo-albitowych, łupków chlorytowo-węglanowych, lokalnie amfibolitów należących do wschodniej osłony granitu karkonoskiego. Jest ostatnim wzniesieniem bocznego ramienia zbudowanym ze skał metamorficznych. Dolne fragmenty wschodnich zboczy, nad Przełęczą pod Wilkowyją zbudowane są z dolnokarbońskich (dolny wizen) skał osadowych: brekcji i zlepieńców, podrzędnie piaskowców wchodzących już w skład niecki śródsudeckiej.

Zbocza góry porastają lasy świerkowe z domieszką buka i brzozy. 

Liściasta

Liściasta – (niem. Laubberg) szczyt w Rudawach Janowickich o wysokości 755 m n.p.m.

Liściasta znajduje się w południowo-wschodniej części Rudaw Janowickich. Leży w krótkim ramieniu odchodzącym na południe od Bukowej.

Liściasta zbudowana jest ze staropaleozoicznych łupków kwarcowo-chlorytowo-albitowych i tufitów należących do wschodniej osłony granitu karkonoskiego.

Zbocza góry porastają lasy świerkowe z domieszką buka i brzozy. 

Jaworowa

Jaworowa (niem. Lauschberg) – szczyt w Rudawach Janowickich o wysokości 760 m n.p.m.
Jaworowa znajduje się w południowo-wschodniej części Rudaw Janowickich. Leży w ramieniu odchodzącym od głównego grzbietu w kierunku wschodnim. Od zachodu znajduje się Bukowa, natomiast od wschodu Szarak, kończący to ramię.

Jaworowa zbudowana jest ze skał osadowych zachodniego skrzydła niecki śródsudeckiej. Są to dolnokarbońskie (kulmowe) piaskowce i zlepieńce. Zlepieńce i szarogłazy tworzą na grzbiecie i zboczach grzędy i skałki, m.in. Przednia Skalica.

Zbocza góry porastają lasy świerkowe z domieszką sosny, buka i brzozy.