Mini Zoo w Zielonej Górze

Mini Zoo w Zielonej Górze – ogród zoologiczny zlokalizowany w Zielonej Górze przy ul. Tatrzańskiej (wejście od ul. Botanicznej), połączony z projektowanym już w okresie międzywojennym Ogrodem Botanicznym Uniwersytetu Zielonogórskiego, ale pozostający w zarządzie zielonogórskiego Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej.

Obiekt został otwarty 12 kwietnia 2014. W ramach ekspozycji w pawilonach i na wybiegach, prezentowane są m.in. takie zwierzęta, jak: surykatki, daniele, kozy miniaturowe, owce kameruńskie, pawie oraz ptaki papugowate. W ramach ogrodu funkcjonuje Ośrodek Rehabilitacji Zwierząt Dzikich "Ptasi Azyl". 

Pałac w Zatoniu

Pałac w Zatoniu –  Pałac został wybudowany w 1689 r. przez ówczesnego właściciela dóbr zatońskich Balthazara von Unruh w formie barokowego dworu. W latach 1842-1843 pałac został przebudowany w formie klasycystycznej. Podwyższono wtedy pałac o jedno piętro i dobudowano nową część. Według najnowszych ustaleń autorem projektu przebudowy dworu był W. Gurlt, książęcy urzędnik ds. budowlanych z Otynia. W tym samym czasie zaczęto także przekształcać park wokół pałacu, prawdopodobnie według projektu Piotra Lenné. Prace te zleciła księżna żagańska Dorota de Talleyrand-Périgord, która przeprowadziła się tu w latach czterdziestych XIX w. To na czas pobytu księżnej przypada najlepszy okres w historii pałacu.

W 1841 r. Zatonie odwiedził król Prus Fryderyk Wilhelm IV wraz z małżonką.

Po śmierci księżnej Doroty w 1862 roku właścicielem pałacu został jej młodszy syn, Aleksander Edmund markiz de Talleyrand-Périgord. Z jego inicjatywy na początku lat siedemdziesiątych XIX w. pałac wraz z przyległą oranżerią zostały przebudowane według projektu A. Jaekela.

W 1879 r. pałac zakupił Rudolf Friedenthal, po którego śmierci obiekt przejęła jego córka Renata von Lancken-Wakenitz.

Spalony przez wojska radzieckie w roku 1945 nie został odbudowany. 

Rezerwat przyrody „Głazy Krasnoludków”

Rezerwat przyrody „Głazy Krasnoludków” – rezerwat przyrody nieożywionej położony jest w Zaworach – północno-zachodniej części Gór Stołowych, w Sudetach Środkowych, na zboczu zalesionego wzniesienia, nad potokiem Jawiszówka, około 2,0 km na południowy zachód od Gorzeszowa.

Został utworzony w 1970 roku zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego (M.P. z 1970 r. nr 25, poz. 210). Jest to rezerwat o powierzchni 9,04 ha, utworzony dla ochrony form skalnych i rzadkich gatunków roślin chronionych oraz naturalnych zbiorowisk roślinnych. Rezerwat utworzono głównie dla zachowania i ochrony naturalnych form wietrzenia piaskowca wieku górnokredowego. Znajdują się tu Gorzeszowskie Skałki, tworzące formy przypominające postacie, ściany, wieże, grzyby, zwierzęta, zbudowane z piaskowców i margli wyżłobionych przez wodę.

Obszar rezerwatu jest objęty ochroną czynną.