Pałac w Zatoniu

Pałac w Zatoniu –  Pałac został wybudowany w 1689 r. przez ówczesnego właściciela dóbr zatońskich Balthazara von Unruh w formie barokowego dworu. W latach 1842-1843 pałac został przebudowany w formie klasycystycznej. Podwyższono wtedy pałac o jedno piętro i dobudowano nową część. Według najnowszych ustaleń autorem projektu przebudowy dworu był W. Gurlt, książęcy urzędnik ds. budowlanych z Otynia. W tym samym czasie zaczęto także przekształcać park wokół pałacu, prawdopodobnie według projektu Piotra Lenné. Prace te zleciła księżna żagańska Dorota de Talleyrand-Périgord, która przeprowadziła się tu w latach czterdziestych XIX w. To na czas pobytu księżnej przypada najlepszy okres w historii pałacu.

W 1841 r. Zatonie odwiedził król Prus Fryderyk Wilhelm IV wraz z małżonką.

Po śmierci księżnej Doroty w 1862 roku właścicielem pałacu został jej młodszy syn, Aleksander Edmund markiz de Talleyrand-Périgord. Z jego inicjatywy na początku lat siedemdziesiątych XIX w. pałac wraz z przyległą oranżerią zostały przebudowane według projektu A. Jaekela.

W 1879 r. pałac zakupił Rudolf Friedenthal, po którego śmierci obiekt przejęła jego córka Renata von Lancken-Wakenitz.

Spalony przez wojska radzieckie w roku 1945 nie został odbudowany.