Skalne Grzyby

Skalne Grzyby – skupisko skał w Górach Stołowych, w Sudetach Środkowych, w południowo-zachodniej Polsce.

Skalne Grzyby znajdują się w południowo-wschodnim fragmencie stoliwa Gór Stołowych. Ciągną się wzdłuż dolnego piętra Gór Stołowych między Batorowem a Radkowskimi Skałami po południowo-zachodniej stronie wierzchowiny.

Jest to grupa oryginalnie ukształtowanych w różnym zagęszczeniu form skalnych, rozrzuconych na wysokości ok. 680–700 m n.p.m. i ciągnących się na długości około 2 km, często ustawionych piętrowo na sobie. Skałki mają kształty grzybów, maczug, baszt i bram. Szereg form skalnych posiada własne nazwy, są to np. "Borowik", "Skalne Wrota", "Zrośnięte Grzyby", "Pingwinki", "Piętrowe Grzyby".

Grupa skalna "Skalne Grzyby" – powstała w wyniku erodowania ławic piaskowca na krawędzi wierzchowiny. Są to formy skalne zbudowane z piaskowców i nieprzepuszczających wody margli i łupków. Przed orogenezą stanowiły dno morza.

Fort Karola

Fort Karola (niem. Blockhaus, Fort Carl) – pozostałości fortu na Górze Ptak (841 m n.p.m.) koło Lisiej Przełęczy. Fort wybudowano w 1790 r., z rozkazu króla Prus Fryderyka Wilhelma II jako niewielką strażnicę na granicy Prus i Austrii z kilkuosobową załogą, strzegącą drogi do Radkowa (Szosa Stu Zakrętów).

Budowniczym Fortu Karola (nazwanego tak na cześć cesarza Karola VI) był major Bonawentura von Rauch (któremu pomagał syn, w 1790 świeżo upieczony absolwent wojskowej Akademii Inżynieryjnej w Poczdamie, późniejszy generał i pruski minister wojny Gustav von Rauch). Rauch za namową sołtysa Karłowa Franza Pabla planował zbudowanie kolejnej twierdzy na Szczelińcu. W zamyśle miał być to fragment systemu obronnego powiązanego z twierdzą w Srebrnej Górze. Przy wznoszeniu fortu wykorzystano znajdujące się na miejscu piaskowcowe skały, które włączono również w system obronny. Zmiany polityczne spowodowały przerwanie prac przy budowie Fortu Karola. Udostępniono dla zwiedzających tarasy widokowe na Szczelińcu Wielkim i we Forcie Karola. W XIX w. fort został opuszczony i zaczął popadać w ruinę. Do chwili obecnej zachowały się jedynie fragmenty muru z resztkami bramy i oknem, schody oraz platforma widokowa.

Wewnątrz fortu znajduje się otoczony niegdyś murami dziedziniec o wymiarach 10x14 m, z którego prowadzą schodki na platformę (punkt widokowy) z wmurowanym postumentem z zaznaczonymi stronami świata.

Za zasługi poniesione przy budowie fortu Bonawentura von Rauch został mianowany majorem, a sołtys Karłowa Franz Pabel pierwszym w historii mianowanym przewodnikiem górskim, z prawem pobierania opłat. dolnego. Na krawędzi opadającego pionowo wschodniego zbocza położony jest Fort Karola.

Dziedziniec

Brama fortu Karola

Schody na platformowe widokową

Widok na Szczeliniec Wielki

Widok na Góry Sowie

Widok na Błędne Skały

Widok na Broumowskie Ściany

Roślinność na szczycie

Skałki w pobliżu szczytu

Postument z zaznaczonymi stronami świata

Wschodnie zbocza

Widok na Narożnik

Ptak

Ptak (841 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Stołowych.

Wzniesienie położone jest na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych około 1,2 km na południowy-wschód od Karłowa, na wschodnim fragmencie stoliwa Skalniak, na północ od Lisiej Przełęczy.

Niewielkie, kopulaste wzniesienie, zbudowane z piaskowców ciosowych, górnych stanowiących najmłodsza warstwę Gór Stołowych, stanowi zakończenie Lisiego Grzbietu. Wzniesienie o wyraźnym wierzchołku i łagodnym zachodnim zboczu, pozostałe zbocza opadają pionowymi ścianami kilka metrów w dół. Cały obszar porośnięty jest lasem świerkowym regla dolnego. Na krawędzi opadającego pionowo wschodniego zbocza położony jest Fort Karola.

Droga na szczyt

Skałki na szczycie

Widok ze szczytu

Widok na Szczeliniec Wielki

Szczeliniec Wielki