Úpská jáma

Úpská jáma - urwiste skaliste stoki Úpskiej jámy podcinają południowo-zachodnie zbocza Śnieżki oraz południowo-wschodnią część wierzchowiny Równi pod Śnieżką. Strome ściany kotła mają ponad 350 m wysokości, a górna krawędź Úpskiej jamy położona jest na wysokości ok. 1420 m. Dno kotła znajduje się na wysokości 1050-1100 m n.p.m. Ponad krawędzią kotła, na torfowisku zajmującym znaczną połać Równi pod Śnieżką, w pobliżu Úpskiej jamy znajdują się źródła rzeki Úpy i kilku potoków stanowiących jej dopływy, które po drodze do kotliny dużą różnicę wysokości pokonują kaskadowymi wodospadami, spadając na dno doliny, gdzie łączą się w jedną rzekę. Najniższe moreny występują na wysokości 800 m n.p.m. Największy zasięg lodowca wynosił ok. 4 tys. m, być może więcej[3].

Występują tu ślady pozostawione przez lodowce górskie, które przed tysiącami lat występowały w Karkonoszach. Głęboki, otoczony urwistymi skałami kocioł polodowcowy Úpskiej jámy został wyżłobiony w plejstocenie, prawdopodobnie w czasie ostatniego zlodowacenia (bałtyckiego), i nadaje tej części Karkonoszy wysokogórskiego charakteru.

Trkac vodorna

Kavinova cesta

Upska jama

Widok na Obri dul