Stalag Luft III

Stalag Luft III – niemiecki obóz jeniecki przeznaczony dla zatrzymanych lotników sił alianckich.

Obóz (Kriegsgefangenen Stammlager der Luftwaffe 3, Sagan; w literaturze niemieckojęzycznej cyfra jest arabska, a w anglojęzycznej rzymska) powstał w 1942 roku i w przeciwieństwie do innych obozów podlegał dowództwu niemieckich wojsk lotniczych. Zlokalizowanie obozu w słabo zaludnionym terenie w okolicy Żagania ponad 600 km od neutralnej Szwajcarii i blisko 300 km od wybrzeża Bałtyku miało za zadanie zniechęcenie do podjęcia prób ucieczki. Piaszczysta gleba, podwójne, wysokie ogrodzenie z drutu kolczastego, pozostawienie pustej przestrzeni pod barakami i duże oddalenie ich od drutów, a nawet zainstalowanie mikrofonów mających wychwycić jakąkolwiek podziemną działalność, miało uniemożliwić budowę tunelu. Z tego powodu do obozu trafiali przede wszystkim jeńcy, którzy już wcześniej podejmowali próby ucieczki. Początkowo byli to głównie Brytyjczycy, a później także obywatele USA, Australii, Nowej Zelandii, RPA, Kanady i różnych krajów europejskich.

Na przełomie lat 1944-1945 w obozie przetrzymywano ok. 10 tysięcy jeńców w tym ok. 100 Polaków.

Wyjście z 111 metrowego tunelu "Harry"

Przebieg tunelu "Harry"

Szpital obozowy

Fundamenty aresztu obozowego

Wejście do tunelu "Harry"

Ruiny baraku 120

Basen p.pożarowy

Ruiny teatru obozowego