Zamek Moszna

Zamek w Mosznej (niem. Schloß Moschen. Die Residenz der Thiele-Winckler) – zabytkowa zamek położony we wsi Moszna, w województwie opolskim. Jest jednym z najbardziej znanych obiektów zabytkowych na ziemi opolskiej. Od 1866 do 1945 roku był rezydencją śląskiego rodu Tiele-Wincklerów, potentatów przemysłowych.

Obecnie znajduje się w nim Centrum Terapii Nerwic. Pałac jest częściowo udostępniony do zwiedzania; w kaplicy odbywają się koncerty muzyki kameralnej, a w galerii wystawy dzieł sztuki. Obiekt otacza ponad dwustuhektarowy park (m.in. trzystuletnie okazy dębów).

Budowla powstała w połowie wieku XVII. Część środkowa, to dawny pałac barokowy, który w roku 1896 spłonął. W tym samym roku został odbudowany w pierwotnym kształcie. Do roku 1900 powstała najbardziej okazała część wschodnia w stylu neogotyckim, a w latach 1912-1914 dobudowano, skrzydło zachodnie w stylu neorenesansowym. Park jest częścią parku krajobrazowego z cennym drzewostanem i rzadkimi skupiskami rododendronów.

Zamek posiada 365 pomieszczeń i 99 wież i wieżyczek. Powierzchnia wynosi 7 tys. m², a kubatura – 65 tys. m³.

Hubert von Tiele-Winckler

Biskupia Kopa

Biskupia Kopa (czes. Biskupská kupa, niem. Bischofskoppe, 889 m n.p.m.) – najwyższy szczyt polskiej części Gór Opawskich (czes. Zlatohorská vrchovina) w Sudetach Wschodnich, a także najwyższe wzniesienie województwa opolskiego. Zbudowana z dewońskich fyllitów. Pod koniec XIX wieku wyznaczono pierwsze szlaki prowadzące na szczyt oraz wybudowano czynną do dziś wieżę widokową. Biskupia Kopa jest od wieków górą graniczną – od 1229 roku rozdzielała biskupstwa wrocławskie i ołomunieckie, po wojnach śląskich tereny pod panowaniem Habsburgów i Hohenzollernów, następnie Czechosłowacji i Niemiec, a obecnie przez szczyt przebiega granica polsko-czeska.

Biskupia Kopa

Droga na szczyt

18 metrowa wieża widokowa

Widok na Pricny vrch

Widok na czeskie Góry Opawskie i miejscowość Zlate Hory

Widok na Srebrną Kopę i polskie Góry Opawskie

Widok na płaskowyż Głubczycki

Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach

Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach – muzeum założone w 1964 w Łambinowicach (niem. Lamsdorf) w celu dokumentowania i badania losów jeńców wojennych w czasie II wojny światowej, zabezpieczenia pozostałości po obozach jenieckich, które funkcjonowały w Lamsdorf w czasie wojny francusko-pruskiej, pierwszej oraz II wojny światowej i upamiętnienia zmarłych tam osób. Pierwotnie jako oddział Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu, jednak już w 1965 stało się samodzielnym Muzeum Martyrologii Jeńców Wojennych w Łambinowicach (od 1973 Muzeum Martyrologii i Walki Jeńców Wojennych w Łambinowicach, od 1984 obecna nazwa).